Poezi nga vellimi "Paqe pa profet", 2012

-

AUTOKTONE

Mbi lëndinë të blertë
Ngre shtëpinë e Ëndrrës time
Me Dashuri
Rrugën e shtroj
Dhe për çati, Zemrën e ve
Trishtimin le për gardh
Ku vuajtja të mos hyjë
E shpirt të japë kacavjerrë në të
Dhe Vatrën e ngroh me Shpirt
Dhe Llambën e Besimit
Për udhëtarin ndez
                                                                                    Mazal Tov!
                                                                                    Dhe Jetën ushqej me jetë
                                                                                    Vetëm atëhere jam në shtëpinë time,
                                                                                    në ëndrrën time

                                                                                    Barouh haba!
                                                                                    Mirëseerdhët!


                                                                                    NË FUND TË KOKRRIZAVE TË RËRËS

                                                                                    Më thonë :-Jeto!
                                                                                    Më thonë:
                                                                                    Se ajri është i yti
                                                                                    Dhe dielli i gjithi për ty
                                                                                    Macja të përshëndet me mjaullimë
                                                                                    Veç ty,
                                                                                    dhe Ulliri
                                                                                    atje në fund,
                                                                                    freskinë për ty e ruan
                                                                                    më thonë me ngulm :-Jeto!
                                                                                    Po rruga nuk është krejt e imja
                                                                                    Majtas, dritare të gjelbërta,
                                                                                    djathtas, dritare të kaltërta,
                                                                                    lart, tela të mbushur plot rroba
                                                                                    ngjyra-ngjyra,
                                                                                    pa identitet,
                                                                                    që presin të thahen nën diellin
                                                                                    në rrugicën e ngushtë
                                                                                    ku duhet të them
                                                                                     deri tek ulliri, atje në fund
                                                                                     -Erev Tov! Erev Tov!
                                                                                     Dhe të gjej në gurin e kalldrëmit
                                                                                     Kokërrizat e mia të rërës së shpirtit
                                                                                     T’i gjej sa nuk është vonë,
                                                                                     duhet t’i gjej edhe kështu si jam,
                                                                                     trup-trung e kaltër si qiell
                                                                                     sy-shpirt e gjelbër si bar

                                                                                     Erev Tov (hebr.)-Mirëmengjes

Comments

  1. GeorginA11/30/2018 10:53 AM

    Isha një njeri shumë i vetmuar ... Në janar, Dr. Obodo hodhi një magji për të gjetur një zonjë Austriake për mua. E diela e parë në mars takova një grua të mrekullueshme vietnameze. Ishim të angazhuar për gjashtë javë dhe u martuam vitin e ardhshëm. Dr.Obodo më ka dhënë zonjën e ëndrrave të mia.visit Dr. Libero Via:
    (templeofanswer@hotmail.co.uk)
    (whatsapp +234(815) 542-5481) Bloomington, MN

    ReplyDelete

Post a Comment

ME TE LEXUARAT

GJINKALLA DHE MILINGONA

-
Image
 Na ishin njëherë një Gjinkallë dhe një Milingonë. Në fakt ato kishin qenë edhe herë të tjera bashkë dhe ishin ndarë, por unë kësaj here mendova që t’i bashkoj prapë. Le që ato të dyja me sa duket nuk bënin dot pa njëra-tjetrën, kështu që edhe po  të mos isha unë sebep, ato do të bashkoheshin se do bashkoheshin një ditë…      Nejse…Ishte një ditë e bukur vere. Gjinkalla kishte veshur një mantel të ri ngjyra-ngjyra dhe po i gëzohej atij dhe vetvetes që po i dukej shumë e bukur. Kaq shumë u kënaq e u gëzua sa menjëherë filloi këngën e saj. Milingona që po punonnte ca më tutje sapo e dëgjoi mendoi me vete:      -“Filloi prapë kjo! Nuk zuri e nuk zuri mend! Po kësaj here nuk do t’i huaj asnjë kokërr. Unë punoj gjithë kohës e nuk e ngrej kokën fare nga puna, kurse zonja s’do t’ia dijë fare këndon   a   s’këndon!”- kështu foli me vete dhe vazhdoi punën, pa e ndërprerë për asnjë çast.     Gjinkalla as që e vriste mendjen të mendonte por vazhdonte gjithë e lumtur këngën e saj. Dhe po
Lexo me shume

KRITIKЁ MBI NJЁ PARATHЁNIE

-
Image
“Nёse hunda e Kleopatrёs do tё kishte qenё mё e shkurtёr e gjithё faqja e dheut do tё  kishte ndryshuar”, (Paskal Blez, Mendimet, fq.78,Plejad 2005, Tiranё) Jo pa qёllim e fillova shёnimin tim me kёtё thёnie tё Blez Paskal. Pёr analogji, nёse shkruesja e parathёnies sё botimit shqip tё vёllimit poetik “Tempulli i vetmisё”, tё autorit izraelit Zvika Sternfeld, Alisa Velaj, do tё ishte pёrqёndruar mё gjatё nё kuptimin dhe zbulimin e kuptimeve dhe simboleve hebraike, kjo parathёnie e thjeshtё dhe modeste do tё ishte krejtёsisht njё gjё tjetёr. Ёshtё e domosdoshme pёr njё kritikё serioze qё minimalisht, informacioni qё u jepet lexuesve tё jetё i saktё, sidomos kur ky informacion ka tё bёjё me njё kulturё tjetёr, tё panjohur. Pikёrisht pёr kёtё, saktёsia duhej tё ishte e padiskutueshme. Por ҫ ’ndodh? Nё botimin shqip tё “Tempullit tё vetmisё” tё poetit Zvika Sternfeld, botim 2016, Tiranё, Shtёpia Botuese Emar, nё vetёm dy faqe, 3-5, jepet informacion i shtrembёruar nё pёrpjekje pёr
Lexo me shume

SONTE HARRUAM TЁ BЁJMЁ DASHURI

-
Image
Hesht! Mos e prish kёtё heshtje Castin sublim Te zbulimit tё mistereve Kur fjalёt kthehen nё foshnje Dhe ne tё dy Nё dy tё porsalindur Qё zgjatim duart dhe ҫdo gjё e prekim Ngadalё-ngadalё… Symbyllur endemi  nё njё mjegull  qumёshti, Humbasim nocionin e Kohёs, Hapёsirёs… Dhe s’duam tё pёrmendemi…! Ah! Trup’ I burrit, i bukur, i fortё, Tё pёrkёdhel Dhe nё gishta ndjej si mё lёvrin Gjaku, muskujt, jeta Tё dua! Tmerrёsisht! Marrёzisht  tё  dua!                                                          Hesht!  Mos fol pra!                                                          Lёre Universin tё vazhdojё lojёn e pёrjetshme                                                          Tё ditё-natёs                                                          Ah! Tup’ i burrit, dikur i bukur,                                                          i fortё,                                                         Tё pёrkёdhel, ashtu, ngadalё,                                
Lexo me shume

AINSHTAJNI , ZGJEDHJET SHQIPTARE DHE MENÇURIA IZRAELITE

-
Image
Në një sistem demokratik ajo çka është e rëndësishme dhe e dukshme në një fushatë zgjedhore, padyshim që është lufta  që bëjnë partitë për të treguar  se partia tjetër nuk di të qeverisë. Të dyja ia dalin këtij misioni dhe të dyja kanë të drejtë. Nëse do bënim një analogji të thjeshtë me një nga teoritë  më të rëndësishme të kohës moderne, me teorinë e relativitetit të Ainjshtajnit, papritur gjendemi në të njëjtën situatë, veçse kësaj here në Univers dhe për Universin. Një nga rrjedhojat më të qenësishme të kësaj teorie është tërheqja e zonës rrethuese. Kjo gjë konsiston në idenë se një trup me masë i cili rrotullohet, merr me vete apo tërheq me vete kohëhapësirën rreth tij. E mbartur në kontekstin tonë, në një nga çështjet që na shqetëson më së shumti, në atë të zgjedhjeve, kjo teori na shpjegon fare qartë të gjithë mekanizmin gati-gati instiktiv të politikës në veprim. Jemi dëshmitarë të kësaj fushate zgjedhore, të mënyrës se si ekziston kjo fushatë nga të gjitha palët. E parë në n
Lexo me shume

BIOGRAPHY

Mimoza Erebara was born on 8th March 1963 in Tirana.

She attended and graduated in the University of Tirana ;the Faculty of History-Filology in the profile of albanian language and literature.

After graduation ,she worked for a long time as a journalist and a redactor in "Zëri i rinisë"and "Republika"journals ,in "Zani i Atdheut"radio and also in tv studios such as"Victoria"-Detroit USA,"Lira","Phoenix"etc.

She has been a collaborator with a lot of albanian medias and abroad.

She has already won many international and national prizes.She is honoured with the name of "Peace Ambassador".

Her relation with literature has started early ,publishing time after time in different periodic magazines of the time.

She is the author of:

To give company to a hope"poetry -1993

"Love cry"poetry-1996

"The adventures of 10×10 and the upside down Munuriro" novel-fairy tale-1996

"Mistakenly in love"stories,-1997

"Torn reason"poetry-1998

"Wrongeyed"original fairy tales-1999

"Hired lock"stories-2010

"Peace without a profet",poetry-2012,

He and She,love messages,poetry-2015

"Shalom my tear"poetry-2017

"Soul in the desert"

Antology of hebraic poetry,-poetry -2019