“Vetёm njё natё lumturi?!”

-







…
Mjaft! Mjaft mё!
U lodhёm me duartrokitje tё mjera
Kllounёsh bajatё,
Dёshtakёsh tё veckёl tё Kombit,
Tregtarёsh ambulantё shpirtrash!
Ah moj toka ime!
Deri kur do t’i mbash kёto hijena?
Deri kur do t’i dёgjojmё
Tё na thёrrasin,
Tё na godasin,
Tё na kёlthasin,
Vrasin,
E ne,
Tё pafuqishёm veҫ  t’u bindemi?!
Mjaft mё! Sipari ra.
Aktorёt dolёn nga skena
Duartrokitje s’ka mё
S’ka se si…
ҫurgat e lotёve na i njomin pёllёmbёt.
Hajt pra,le tё pёrpiqemi
Tё harrojmё disi kryqёzimin tonё tё gjaktё
Kemi kaq shumё nevojё pёr njёri-tjetrin!
Pёr ngrohtёsi, ngrohtёsi…
Dua tё jetoj.
Tё jetoj e lirё jetёn qё ma krijuan
Tё jetoj deri nё thellёsinё mё tё fundit
Deri nё hapёsirat mё tё paskajshme
Tё ngushёlloj  ҫ’janё pёr tё ngushёlluar,
Tё gёzoj, ҫ’janё pёr tё gёzuar
Dhe kёsisoj tё ndihem e lumtur.
Po sa larg ёshtё kjo ёndёrr?
-larg sa njё ёndёrr…!
Mё duhet tё luftoj
Kurse ti, i ngazёllyer, i tronditur, i dridhshёm
Si nje gjeth qё nё tokё s’do tё bjerё,
Qёndron kёsaj nate bri meje dhe hesht.
Nё heshtje mё ve nё duar Lirinё!
Lirinё?!...
Askush nuk na pushtoi, asnjё i huaj,
Mё zi akoma,
-kishim pushtuar vetveten.
I kishim lidhur sytё, gojёn, trurin
Nё duar kishim rrasur nga njё flamurkё
E nga njё thikё.
Nuk shihnim, veҫ dёgjonim
Kumbimin e zёrit tё magjepsur
Dhe s’bёnim gjё tjetёr, veҫ  vulosnim
Shkatёrrimin tonё
Gjithёsesi  tё vdekur.
Dua tё jetoj!
Unё dhe fёmijёt e mi duam tё jetojmё
Nuk duam kurrёsesi  tё  bёhemi  fli e njё karrikeje,
Njё busti,
Njё idhulli,
Njё ideje tё grisur!
Ku ёshtё rruga ime , ku?
E mbollёn me ҫibanё betoni
E shkelёn pёrdhunshёm
E pёshtynё, e rrёzuan, e vranё…
Dhe ju qё shfaqeni si hijena
Pёrse s’mё lini tё jetoj?
Fёmijёt e mi pёrse doni t’i vrisni?
Me ҫ’tё drejtё ju, na gёnjeni?
Me ҫ’tё drejtё ju,
Na ҫoni drejt vdekjes tё sigurt e pakthim?
Nё emёr tё kujt duhet  tё flijohemi?
Nё ҫ’altar lirie duhet tё biem?
Nё fund tё fundit pёr ҫ’liri bёhet fjalё?
Ndaj Unё dhe Fёmijёt e mi
Ju  akuzojmё!
Ndaj Unё dhe Populli im
Ju akuzojmё!
Ndaj Unё dhe Historia
Ju akuzojmё!
Paҫka se ju, s’na dёgjoni
Nga zhurmat e karrikeve
Qё ia tёrhiqni tinёzisht njёri-tjetrit
Ne akuzojmё!
Akuzojmё!
Akuzojmё!
Nё emёr tё jetёs
Qё duam tё jetojmё!
Qoftё edhe duke shkelur
Mbi kufomat e trupave tuaj, - vjedhur edhe ato,
Pёrdhunisht prej nesh!
…
Po c’ёshtё kёshtu?
ҫ’po ngjet me shpirtin tim, tёndin,
Me ne tё gjithё qё jemi egёrsuar
Qё fjalёt na janё bёrё tё vrazhda,
Zemrat tё ftohta,
Jetesa e rёndё
Na ҫudisin dasmat,
Tё dashuruarit qё puthen
Nё po ato rrugё ku barisnin tanket,
Fёmijёt qё lindin,
Mimozat qё paskan ҫelur,
Dielli qё u bё mё i ngrohtё,
Kortezhet e pёrmotshme,
Lypsat qё janё po ata
Dhe deti qё qenka pёrsёri  kaltёr!
O Zot! I paskemi harruar
Siҫ paskёshim harruar edhe ditёlindjet tona,
Siҫ mbyllёm nё kujtesё shumё gjёra
Nё emёr tё lumturisё,
Tё lumturisё sonё,
Nё emёr  tё  shumё  netёve  lumturi!
15/dhjetor/1991

 Fragment poeme : “Vetёm njё natё lumturi?!”, botuar nё vёllimin poetik “Klithёm dashurie”, 1996

Comments

Post a Comment

ME TE LEXUARAT

GJINKALLA DHE MILINGONA

-
Image
 Na ishin njëherë një Gjinkallë dhe një Milingonë. Në fakt ato kishin qenë edhe herë të tjera bashkë dhe ishin ndarë, por unë kësaj here mendova që t’i bashkoj prapë. Le që ato të dyja me sa duket nuk bënin dot pa njëra-tjetrën, kështu që edhe po  të mos isha unë sebep, ato do të bashkoheshin se do bashkoheshin një ditë…      Nejse…Ishte një ditë e bukur vere. Gjinkalla kishte veshur një mantel të ri ngjyra-ngjyra dhe po i gëzohej atij dhe vetvetes që po i dukej shumë e bukur. Kaq shumë u kënaq e u gëzua sa menjëherë filloi këngën e saj. Milingona që po punonnte ca më tutje sapo e dëgjoi mendoi me vete:      -“Filloi prapë kjo! Nuk zuri e nuk zuri mend! Po kësaj here nuk do t’i huaj asnjë kokërr. Unë punoj gjithë kohës e nuk e ngrej kokën fare nga puna, kurse zonja s’do t’ia dijë fare këndon   a   s’këndon!”- kështu foli me vete dhe vazhdoi punën, pa e ndërprerë për asnjë çast.     Gjinkalla as që e vriste mendjen të mendonte por vazhdonte gjithë e lumtur këngën e saj. Dhe po
Lexo me shume

KRITIKЁ MBI NJЁ PARATHЁNIE

-
Image
“Nёse hunda e Kleopatrёs do tё kishte qenё mё e shkurtёr e gjithё faqja e dheut do tё  kishte ndryshuar”, (Paskal Blez, Mendimet, fq.78,Plejad 2005, Tiranё) Jo pa qёllim e fillova shёnimin tim me kёtё thёnie tё Blez Paskal. Pёr analogji, nёse shkruesja e parathёnies sё botimit shqip tё vёllimit poetik “Tempulli i vetmisё”, tё autorit izraelit Zvika Sternfeld, Alisa Velaj, do tё ishte pёrqёndruar mё gjatё nё kuptimin dhe zbulimin e kuptimeve dhe simboleve hebraike, kjo parathёnie e thjeshtё dhe modeste do tё ishte krejtёsisht njё gjё tjetёr. Ёshtё e domosdoshme pёr njё kritikё serioze qё minimalisht, informacioni qё u jepet lexuesve tё jetё i saktё, sidomos kur ky informacion ka tё bёjё me njё kulturё tjetёr, tё panjohur. Pikёrisht pёr kёtё, saktёsia duhej tё ishte e padiskutueshme. Por ҫ ’ndodh? Nё botimin shqip tё “Tempullit tё vetmisё” tё poetit Zvika Sternfeld, botim 2016, Tiranё, Shtёpia Botuese Emar, nё vetёm dy faqe, 3-5, jepet informacion i shtrembёruar nё pёrpjekje pёr
Lexo me shume

SONTE HARRUAM TЁ BЁJMЁ DASHURI

-
Image
Hesht! Mos e prish kёtё heshtje Castin sublim Te zbulimit tё mistereve Kur fjalёt kthehen nё foshnje Dhe ne tё dy Nё dy tё porsalindur Qё zgjatim duart dhe ҫdo gjё e prekim Ngadalё-ngadalё… Symbyllur endemi  nё njё mjegull  qumёshti, Humbasim nocionin e Kohёs, Hapёsirёs… Dhe s’duam tё pёrmendemi…! Ah! Trup’ I burrit, i bukur, i fortё, Tё pёrkёdhel Dhe nё gishta ndjej si mё lёvrin Gjaku, muskujt, jeta Tё dua! Tmerrёsisht! Marrёzisht  tё  dua!                                                          Hesht!  Mos fol pra!                                                          Lёre Universin tё vazhdojё lojёn e pёrjetshme                                                          Tё ditё-natёs                                                          Ah! Tup’ i burrit, dikur i bukur,                                                          i fortё,                                                         Tё pёrkёdhel, ashtu, ngadalё,                                
Lexo me shume

Poezi nga vellimi "Paqe pa profet", 2012

-
Image
AUTOKTONE Mbi lëndinë të blertë Ngre shtëpinë e Ëndrrës time Me Dashuri Rrugën e shtroj Dhe për çati, Zemrën e ve Trishtimin le për gardh Ku vuajtja të mos hyjë E shpirt të japë kacavjerrë në të Dhe Vatrën e ngroh me Shpirt Dhe Llambën e Besimit Për udhëtarin ndez                                                                                     Mazal Tov!                                                                                     Dhe Jetën ushqej me jetë                                                                                     Vetëm atëhere jam në shtëpinë time,                                                                                     në ëndrrën time                                                                                     Barouh haba!                                                                                     Mirëseerdhët!                                                                                     NË FUND
Lexo me shume

AINSHTAJNI , ZGJEDHJET SHQIPTARE DHE MENÇURIA IZRAELITE

-
Image
Në një sistem demokratik ajo çka është e rëndësishme dhe e dukshme në një fushatë zgjedhore, padyshim që është lufta  që bëjnë partitë për të treguar  se partia tjetër nuk di të qeverisë. Të dyja ia dalin këtij misioni dhe të dyja kanë të drejtë. Nëse do bënim një analogji të thjeshtë me një nga teoritë  më të rëndësishme të kohës moderne, me teorinë e relativitetit të Ainjshtajnit, papritur gjendemi në të njëjtën situatë, veçse kësaj here në Univers dhe për Universin. Një nga rrjedhojat më të qenësishme të kësaj teorie është tërheqja e zonës rrethuese. Kjo gjë konsiston në idenë se një trup me masë i cili rrotullohet, merr me vete apo tërheq me vete kohëhapësirën rreth tij. E mbartur në kontekstin tonë, në një nga çështjet që na shqetëson më së shumti, në atë të zgjedhjeve, kjo teori na shpjegon fare qartë të gjithë mekanizmin gati-gati instiktiv të politikës në veprim. Jemi dëshmitarë të kësaj fushate zgjedhore, të mënyrës se si ekziston kjo fushatë nga të gjitha palët. E parë në n
Lexo me shume

BIOGRAPHY

Mimoza Erebara was born on 8th March 1963 in Tirana.

She attended and graduated in the University of Tirana ;the Faculty of History-Filology in the profile of albanian language and literature.

After graduation ,she worked for a long time as a journalist and a redactor in "Zëri i rinisë"and "Republika"journals ,in "Zani i Atdheut"radio and also in tv studios such as"Victoria"-Detroit USA,"Lira","Phoenix"etc.

She has been a collaborator with a lot of albanian medias and abroad.

She has already won many international and national prizes.She is honoured with the name of "Peace Ambassador".

Her relation with literature has started early ,publishing time after time in different periodic magazines of the time.

She is the author of:

To give company to a hope"poetry -1993

"Love cry"poetry-1996

"The adventures of 10×10 and the upside down Munuriro" novel-fairy tale-1996

"Mistakenly in love"stories,-1997

"Torn reason"poetry-1998

"Wrongeyed"original fairy tales-1999

"Hired lock"stories-2010

"Peace without a profet",poetry-2012,

He and She,love messages,poetry-2015

"Shalom my tear"poetry-2017

"Soul in the desert"

Antology of hebraic poetry,-poetry -2019